Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus. Duo Reges: constructio interrete.

Si ista mala sunt, in quae potest incidere sapiens,
sapientem esse non esse ad beate vivendum satis.

Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum
earum rerum, quae sibi conducant, amittere.

Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior;
Nisi enim id faceret, cur Plato Aegyptum peragravit, ut a sacerdotibus barbaris numeros et caelestia acciperet?
Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare.
Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile.
Quod cum ita sit, perspicuum est omnis rectas res atque laudabilis eo referri, ut cum voluptate vivatur.

Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Explanetur igitur. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt;

Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?
An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?
Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum.
Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus;

Sunt enim quasi prima elementa naturae, quibus ubertas orationis adhiberi vix potest, nec equidem eam cogito consectari.

Verum esto;: Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris.
Refert tamen, quo modo.: Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene.
Tu quidem reddes;: Si quae forte-possumus.
Quid vero?: At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.

Quae cum essent dicta, discessimus.

Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Vides igitur te aut ea sumere, quae non concedantur, aut ea, quae etiam concessa te nihil iuvent. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit. Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Sed fortuna fortis;